Boris Pingović film

Ko je Boris Pingović?

Boris Pingović, rođen 18. septembra 1970. godine u Sremskoj Mitrovici, ostvario je zapaženu karijeru u srpskom pozorištu, na filmu i televiziji. Njegovo umetničko putovanje počinje na Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu, gde stiče temeljne glumačke veštine pod mentorstvom priznatih profesora. Kroz raznolike uloge, Pingović je postao prepoznatljivo lice srpske kulturne scene. Televizijska publika ga je prvi put zapazila sredinom devedesetih, dok su ga novije generacije zavolele kroz likove u popularnim serijama kao što su „Ubice mog oca“ i „Igra sudbine“. Njegov umetnički pristup i sposobnost transformacije u različitim žanrovima čine ga jednim od istaknutih aktera na srpskoj kulturnoj sceni.

Rani život i obrazovanje

Boris Pingović, rođen 18. septembra 1970. godine u Sremskoj Mitrovici, od malih nogu pokazuje interesovanje za glumu. Bio je aktivan član recitatorskog kluba „Kaliopa“ i često je nastupao u mitrovačkom „Domu omladine“. Završio je osnovnu i srednju školu u svom rodnom gradu, što mu je pružilo čvrst osnov za dalje obrazovanje. Njegova strast prema glumi vodila ga je na Fakultet dramskih umetnosti u Beogradu, gde je upisao studije glume. Tokom studija, Pingović se našao u društvu budućih glumačkih zvezda kao što su Nataša Ninković, Nebojša Glogovac, Sergej Trifunović i Vojin Ćetković. Diplomirao je 1994. godine u klasi profesora Vladimira Jevtovića, stičući ne samo formalno obrazovanje već i neprocenjivo iskustvo kroz saradnju sa talentovanim kolegama.

Filmska i televizijska karijera

Boris Pingović započinje svoju televizijsku karijeru 1993. godine ulogom u drami „Raj“ Petra Zeca. Već sledeće godine pojavljuje se u komediji „Biće bolje“, gdje tumači lik sekretara. Njegova karijera nastavlja se ulogama u brojnim serijama i filmovima. Tokom 2007. godine, Pingović se ističe u seriji „Gore-dole“ Gordana Mihića. Iste godine glumi u drami „Vraćanje“ i filmu „Svirač“ Dejana Ćorkovića. Njegova saradnja sa Markom Nikolićem 2002. godine rezultira dramom „Zagonetne varijacije“, emitovanom na Televiziji Beograd.

Pingović se takođe pojavljuje u serijama „Lisice“ i „Majstor“, te dramama „Ilka“ i „Tragom Karađorđa“. U seriji „Karađorđe i pozorište“, tumači naslovnog junaka. Njegove uloge uključuju i pojavljivanje u „Ljubav, navika, panika“, kao i u filmu „Sinovci“ iz 2006. godine. Glumio je u drami „Rekonvalescenti“ i filmu „Božićna pečenica“, gde je oživeo lik Stevana Sremca. U seriji „Ljubav i mržnja“, igrao je lik Vojina, a u „Žene sa Dedinja“ lik Roberta. U seriji „Cvet lipe na Balkanu“, Pingović se pojavljuje u dvostrukoj ulozi kao Miloš i Predrag.

U seriji „Na putu za Montevideo“ 2013. godine, glumi reditelja Vitomira. Iste godine, u ostvarenju „Vrata Srbije: Mojsinjska sveta gora“, igra Konstantina Ćirila. U popularnoj seriji „Sinđelići“, Pingović tumači lik psihologa Koste, a u „Ravnoj Gori“ lik Ivana Milutinovića. U seriji „Pet“ iz 2020. godine, igra lik Miloša Šumara.

Njegove recentnije uloge uključuju lik Jovana Despotovića u seriji „Ubice mog oca“ i srpskog diplomatu Milenka Vesnića u seriji „Aleksandar od Jugoslavije“. Od 2021. do 2023. godine, Pingović igra Nikšu Korlata u telenoveli „Igra sudbine“. U međuvremenu, pojavljuje se i u humorističkoj seriji „Lako je Raletu“ kao Boža, te u kriminalističkoj seriji „Nemirni“ kao Nikola Ubiparipović. Pingović takođe pozajmljuje glas za nekoliko animiranih filmova, što dodatno pokazuje njegovu versatilnost u glumačkom izrazu.

Pozorišna karijera

Boris Pingović je svoju pozorišnu karijeru započeo 1992. godine u Beogradskom dramskom pozorištu. Igrao je u predstavi “Slobodna teritorija” pod režijom Zorane Tasić. Već naredne godine, stekao je ulogu Natanaila u drami “Vreme čuda” u Ateljeu 212. Pingović je postao stalni član Narodnog pozorišta u Beogradu 1994. godine. Tada se pojavljuje u predstavama kao što su “Pigmalion”, “Centrifugalni igrač” i “Mandragola”.

Od 1995. godine, Pingović tumači lika Bate u komadu “Beograd” i Ivolgina Gavrila Ardalionoviča u “Idiotu”. U predstavi “Majstor” Dimitrija Jovanovića, odigranoj 1997. godine, igrao je Džulijana Filda. S Markom Nikolićem je igrao u “Zagonetnim varijacijama” režisera Božidara Đurovića od 1998. godine.

Saradnja sa Nikitom Milivojevićem na drami “Maksim Crnojević” donela mu je ulogu Đorđa. U predstavi “Polaroidi” od 2001. godine, delio je scenu sa Nelom Mihajlović i Bojanom Bajčetić. U “Sabirnom centru” 2003. godine tumačio je lik Srećka Ruzmarina. Od 2005. godine, Pingović je sa kolegama izveo “Žendibu” i “Tri sestre” gde je alternirao ulogu Veršinjina sa Tihomirom Stanićem.

Godine 2007., Pingović se pojavio u “Veselim ženama vindzorskim” i “Caru Edipu”, a od 2008. godine u “Vitaminima” i “Dervišu i smrti”. Egon Savin mu je poverio ulogu Aljoše u “Pokojniku”, a 2010. godine igrao je Krisa u “Životinjskom carstvu”. Njegova poslednja značajna uloga bila je Žil u “Malim bračnim zločinima” Filipa Grinvalda, premijerno izvedenim 2011. godine. Tokom 2012. godine, Pingović je bio aktivan u tri premijere, uključujući “Život je san” i “Henrik Šesti”.

U recentnijim godinama, Pingović je nastupao u kabareu “Da, to su bili dani” zajedno sa Nebojšom Dugalićem, izvođenom od 2020. godine u Narodnom pozorištu. Njegova uloga u “Čudu u Šarganu” reditelja Egona Savina i danas ostaje upamćena kao jedna od značajnijih u njegovoj karijeri.

Lični život

Boris Pingović je poznat po svojim umetničkim talentima koji prevazilaze glumu. Pored toga što je cenjeni glumac, Pingović se bavi i muzikom te piše poeziju. Objavio je dve zbirke pesama, “Čubrina 3A” i “Da ništa priznao ne bih”, koje pokazuju njegovu strast prema pisanoj reči i emocionalnom izrazu. O njegovom privatnom životu se ne zna mnogo, što doprinosi njegovoj misterioznoj ličnosti. Pingović je oženjen i otac je ćerke Lene. Takođe, bliski odnosi iz mladosti održani su i kroz kumstvo sa Nelom Mihailović, poznatom glumicom i koleginicom sa fakulteta. Ovi detalji pružaju uvid u bogat unutrašnji svet koji Pingović njeguje paralelno sa svojom profesionalnom karijerom.

FAQ – najčešće postavljana pitanja

• Koje godine je Boris Pingović započeo svoju glumačku karijeru?
  Boris Pingović je svoju glumačku karijeru započeo pojavljivanjem u televizijskoj drami „Raj“ 1993. godine.
• U kojim poznatim predstavama je Boris Pingović igrao?
  Pingović je igrao u brojnim značajnim predstavama, uključujući “Zagonetne varijacije”, “Majstor”, “Idiot”, i “Maksim Crnojević”.
• Kako se Boris Pingović bavi muzikom i poezijom?
  Osim glume, Boris piše poeziju i bavi se muzikom. Objavio je dve zbirke pesama: „Čubrina 3A“ i „Da ništa priznao ne bih“.
• Da li Boris Pingović ima porodicu?
  Da, Boris Pingović je oženjen i ima ćerku Lenu. Takođe je u bliskim odnosima sa svojom kumom Nelom Mihailović.
• Koje uloge Boris Pingović najčešće igra?
  Boris Pingović je poznat po svojim svestranim ulogama u dramskim, komedijskim i istorijskim serijama i filmovima.

Za kraj

Boris Pingović, kao istaknuti srpski glumac, ostavio je dubok trag na pozorišnoj, filmskoj i televizijskoj sceni Srbije. Njegova sposobnost da se transformiše u različite likove omogućila mu je da izgradi širok spektar uloga koje su ga učinile prepoznatljivim i cenjenim među publikom i kritičarima. Osim glume, njegova ljubav prema muzici i poeziji dodatno obogaćuje njegov umetnički izraz, dok privatno, kao porodičan čovek i prijatelj, predstavlja inspiraciju za one koji teže da balansiraju profesionalni uspeh i lično ispunjenje.

Spoljne reference:

• Boris Pingović vikipedija

Filmografija

1990 – e

• Raj (1993)
• Biće bolje (sekretar) (1994)
• Gore dole (1997)
• Vraćanje (Nikolin drug iz rata) (1998)
• Svirač (Svirač Sreten „Sreja“) (1998)

2000 – e

• Majstor (2002)
• Zagonetne varijacije (Erik Larsen, novinar) (2002)
• Lisice (TV serija) (Mimina prva ljubav) (2002)
• Ilka (Pukovnik Jevrem Marković) (2003)
• Tragom Karađorđa (Prota Matija Nenadović) (2004)
• Karađorđe i pozorište (Karađorđe I) (2004)
• Ljubav, navika, panika (pijanac) (2005)
• Sinovci (2006)
• Rekonvalescenti (profesor) (2006)
• Božićna pečenica (Stevan Sremac) (2007)
• Peščanik (2007)
• Ljubav i mržnja (Vojin) (2007—2008)

2010 – e

• Vršačka pozorišna jesen (TV serija) (2002-2015)
• Žene sa Dedinja (Robert) (2011—2012)
• Cvat lipe na Balkanu (TV serija) (Miloš / Predrag) (2011—2012)
• Na putu za Montevideo (reditelj Vitomir) (2013)
• Vrata Srbije: Mojsinjska Sveta gora (Konstantin Ćirilo) (2013)
• Sinđelići (psiholog Kosta) (2013—2016)
• Ravna Gora (TV serija) (Ivan Milutinović) (2014)
• Horizonti (Slobodan) (2017)
• Pet (Miloš šumar) (2018)

2020 – e

• Tate (Lazar) (2020-2021)
• Aleksandar od Jugoslavije (Milenko Vesnić) (2021)
• Igra sudbine (Nikša Korlat) (2021—2023)

Sinhronizacije

• Zmajevi: Serija (2014-2015)
• Lepotica i zver (film iz 2017) (Per Robert) (2017)
• Strašna priča o igračkama (Borbeni Karl, Borbeni Karl, junior) (2017)
• Neviđeni 2 (Bob Par / Gospodin Neviđeni) (2018)
• Pećinci (film iz 2018) (2018)